Naftalin kokan çeyiz sandığımı açtığımda,rahmetli anamın el emeği göz nuruyla işlediği el işleri karşıladı beni büyük bir hasret ve mutlulukla... Niyetim sadece onları temiz havayla buluşturmaktı.Sararan leke olan var mı diye bir göz atıp tekrar sandığa kapatmaktı.Ama bu defa öyle olmadı.. Konuştular benimle o güzelim kanaviçeler,danteller,etamin seccadeler,iğne oyaları... Maziden bahsettiler,beraberce yad ettik o günleri.Ne kadar da özlemişim annemi.Hayatın gailesiyle unuttuğum anılarım canlandı birden
Naftalin kokusunun ağırlığı arasında annemin kokusunu duymaya çalıştım,nafile bir çabayla...
Ama elleri oradaydı işte,karşımda.Teker teker okşadım hepsini.Sarıldım,öpüp kokladım
Sanki anneme değmişti ellerim.Sarıldığım oydu sanki..
Halbuki ne kavgalar ederdim onunla.Rahmetli büyük bir hevesle bana el işleri yaparken,çeyiz hazırlarken ne söylenirdim ona..
"Bir gün bu yaptığın çeyizleri yakacağım.Çeyizde neymiş,ben kendim başlı başına çeyizim zaten"diye ne havalar atardım.
Bilememişim anneciğim.Özür dilerim.Şimdi bana bıraktığın hatıralarla avunuyorum.Kalbin gibi bembeyaz patiskalara sarılıyorum sıcaklığını duymak için.
Beni büyütebilmek için katlandığın zorlukları yeni yeni anlayabiliyorum,çocuklarımı yetiştirmeye çalışırken.
Hüzünlerini nakşetmişsin anam kanaviçelere...Boynu bükük lalelerle..
Bazen mutluymuşsun belli motiflerinden,mor sümbüller ve güllerle donatmışsın her yeri...Bahar misali...
Örgülerinin her ilmeğinde bir sır gizli.
Her iğne oyasında anaca bir sabır saklı.
Tarih tekerrürden ibarettir aslında.Şimdilerde bende de bir heves başladı ki sorma anneciğim.
Kızlarıma hatıralar bırakmak istiyorum.Sözle anlatamadıklarımı nakışlarla ifade edebilsem onlara keşke....
kanaviçe hüzünlerle.....
ŞULE AYDIN